พระราชนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาวิศิษฏ์ ( หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี )

[middle spirit]

บุญกุศล ที่สร้างสมถึงที่แล้วมันจะหมดเรื่อง
ไม่มีอะไรอีก และไม่เอาไปด้วย
บาปก็ไม่เอา บุญก็ไม่เอา
ผู้ที่ยังเอาอยู่จึงได้บุญได้บาป เป็นภพเป็นชาติขึ้น
ผู้ทอดธุระแล้ว ไม่มีบุญและบาปแล้ว
จึงได้เรียกว่า โลกุตระ เหนือโลก.
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[middle spirit]

สติควบคุมจิตไปในตัว
เมื่อมีสติเช่นนั้น มันก็ไม่เกี่ยวข้องพัวพันกันกับสิ่งต่าง ๆ
เมื่อตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง ลิ้นลิ้มรสต่าง ๆ กายได้สัมผัส มันก็เป็นสักแต่ว่าสัมผัส แล้วก็หายไป ๆ
ไม่ได้เอามาเป็นอารมณ์
ไม่เอามาคำนึงถึงใจ
อันนั้นเป็นมหาสติ แท้ทีเดียว
ถ้าจิตอ่อนเมื่อไร
จิต จะส่งไปตามอายตนะทั้ง ๖ เมื่อนั้น เช่นตา ได้เห็นรูปอะไร หูได้ยินเสียงอะไร มันก็จะพุ่งไปตามรูปที่เห็น เสียงที่ได้ยินนั้นแหละ
เมื่อเป็นเช่นนั้นก็ต้องเอาบริกรรมมาใช้อีก ให้จิตมันอยู่กับบริกรรมนั้นอีก
ธรรมเทศนา หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
แสดง ณ วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
วันที่ ๑๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๒๔

[middle spirit]

"ผู้ใดไม่เห็นทุกข์ ผู้นั้นคือผู้ไม่เห็นธรรม
ผู้ได้รับทุกข์ จนเหลือที่จะอดกลั้นแล้ว
เมื่อหวนกลับเข้ามาถึงตัวนั่นแลจึงจะรู้จักว่าทุกข์นั้นแลคือ ธรรม
ผู้เกลียดทุกข์เป็นผู้แพ้ ผู้พิจารณาทุกข์ คือ ผู้เจริญในทางธรรม"

หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[middle spirit]

คนที่จะพ้นจากทุกข์ได้ พ้นจากโลกนี้ได้ พ้นจากกรรมได้ ก็เพราะใจอันเดียว
จงยึดใจถือใจ เป็นสำคัญ
จะมาเกิดก็เพราะใจ
เกิดแล้วจะมาสร้างกิเลสขึ้นก็เพราะใจ
เป็นทุกข์ก็เพราะใจ
ถ้าใจไม่เป็นทุกข์ ใจไม่ยึดถือ ปล่อยทิ้งเสีย
กายอันนี้ก็ไปตามเรื่องของกาย
ใจก็เป็นตามเรื่องของใจ หมดเรื่องหมดราวกันที
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[middle spirit]

จุดมุ่งหมายของการภาวนาแท้ คือ
การพิจารณาเห็นอัตภาพขันธ์ อันนี้เป็น
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา มีสภาวะเกิดดับอยู่อย่างนั้น
จนจิตสลดสังเวชเบื่อหน่าย คลายความกำหนัดยินดีในรูปนาม
ปล่อยวางอุปาทาน (คือความยึดมั่น) เสียได้
 ด้วยอำนาจวิปัสสนา นั่นจึงจะ เรียกว่า ภาวนา

หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[middle spirit]

ความชอบใจ และไม่ชอบใจ
สิ่งที่ดี และไม่ดีต่างๆ
ไปรวมอยู่ที่ ใจ แห่งเดียว
ใจ เป็นใหญ่ในสิ่งสารพัดทั้งปวงหมด
ถ้า ใจ อันนี่ดีแล้ว ก็ดีหมด
ถ้า ใจ อันนี้ไม่ดีแล้ว ก็ไม่ดีไปหมด
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๔๕

[middle spirit]

เรื่อง จิตใจ นั้นเป็นของกว้างขวาง
ใจ เป็นตัวสร้างโลก สร้างธรรม
เป็นตัว อยู่เหนือโลก
และเป็น ตัวโลก อยู่ในตัว
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๒๕

[middle spirit]

คนเราตายจริง ๆ เมื่อไม่มีลมแล้ว แต่ลมกับใจมันคนละอันกัน ที่แพทย์เรียกว่า “ โคม่า" ” นั้น มันถึงที่สุดของชีวิตในตอนนั้นแล้ว แต่ยังไม่สิ้นไปที่เกิดของลมในทางศาสนาท่านกล่าวไว้ว่า ลมเกิดจากสวาบ คือ กะบังลม
กะบังลมมันวูบ ๆ วาบ ๆ อยู่อย่างนั้น มันเป็นเหตุให้เกิดลม มันทำให้เกิดความอบอุ่น
เมื่อมันมีความอบอุ่นมันก็ไหวตัววูบ ๆ วาบ ๆ เมื่อลมยังมีอยู่ แต่จิตมันจากร่างไปแล้ว
มันจะไปเกิดที่ไหนก็เป็นไปแล้ว ไปพร้อมด้วยกรรมนิมิต คตินิมิตนั้น ไม่มีหลงเหลืออยู่อีก มีแต่ร่าง

ถ้าไม่มีกรรมนิมิต คตินิมิต บางทีมันฟื้นขึ้นมาอีกเพราะลมยังไม่หมด วิทยาศาสตร์สมัยใหม่เขาเอาออกซิเจนเข้าช่วย ออกซิเจนก็ช่วยได้แต่ลมเท่านั้น
แต่จิตมันเคลื่อนแล้ว มันจะไปไหนมันก็ไปตามเรื่องของมัน

เรื่องมรณสติ เป็นของสำคัญที่สุด เพราะเราทุกคนยังไม่เคยตาย เป็นแต่อนุมานเอา เมื่อพิจารณาแล้วเกิดความสลดสังเวช จิตมันก็แน่วแน่อยู่ในที่เดียวนั่นแหละจึงให้พิจารณามรณสติจะได้ประโยชน์
เห็นชัดตามความเป็นจริง หัดให้มันชำนิชำนาญ แต่ถึงขนาดนั้นแล้ว เวลาจะตายจริงๆ ไม่ทราบว่าจะตั้งสติให้มั่นคงได้หรือเปล่า

หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี วัดหินหมากเป้ง จ.หนองคาย

[middle spirit]

การดูจิต ต้องดูตอนจิตสงบจึงจะเห็นว่า มีอะไรอยู่ในจิต
เหมือนดูน้ำตอนใสสงบ จึงจะเห็นว่ามีอะไรนอนก้นอยู่
ท่านจึงสอนให้ทำสมาธิ เพื่อให้จิตสงบ
จะได้มองเห็นสิ่งต่างๆ ที่หมักดองอยู่ในจิต
แล้วใช้ปัญญาพินิจพิเคราะห์ แยกแยะออกมาทำลาย
เพื่อให้จิตบริสุทธิ์ผ่องใส พ้นจากอุปกิเลสทั้งหลายทั้งปวง
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
วัดหินหมากเป้ง

[middle spirit]

"ศีล เป็นของประเสริฐ"

" .. พระพุทธองค์ทรงสั่งสอน แนะนำฝึกอบรมพระสาวกของพระองค์ เบื้องต้นตรงที่ "ศีล อันเกี่ยวเนื่องดัวย กาย วาจา ซึ่งเป็นของหยาบ ๆ" ที่จะแสดงออกมาให้ปรากฏแก่สายตาของสาธารณะชน

"เพราะศีล เป็นของประเสริฐกว่าสิ่งใด ๆ ในโลกทั้งหมด" ในมนุษย์พร้อมด้วย เทวบุตร เทวดา อินทร์พรหม "ก็เทิดทูนศีลนี้ว่า เป็นของประเสริฐ"

ผู้ที่เอาศีลเข้ามาสวมกายไว้ภายในใจของตนแล้ว "ผู้นั้นก็พลอยได้เป็นผู้ประเสริฐไปตามศีลด้วย" แม้ฆราวาสผู้ซึ่งได้นามว่าพระอริยะ "ตั้งต้นแต่พระโสดาบันเป็นต้นไป ท่านก็มีนิจศีลเป็นประจำ"

มนุษย์คนเราผู้เกิดมาแล้ว "ไม่มีศีลเสียเลยแม้แต่ข้อเดียว ได้ชื่อว่าเป็นผู้ไม่ได้รักษาศักดิ์ศรีของตนไว้" อย่างน่าเสียดาย .. "
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[middle spirit]

ท่านผู้ที่หายจากโรคอันเกิดจากใจได้แก่ผู้สิ้นกิเลสแล้ว
ถึงแม้โรคในกายของท่าน จะยังปรากฏอยู่ ก็เป็นแต่อาการความรู้สึก
หาได้ทำใจของท่านให้กำเริบไม่
เพราะโรคใจของท่านไม่มีแล้ว
สมุฏฐาน คือ อุปาทานของท่านได้ถอนหมดแล้ว
ฉะนั้นท่านจึงมีความสุขและได้ลาภอย่างยิ่งในความไม่มีโรค
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
ธรรมเทศนาเรื่อง โรค

[middle spirit]

การรู้จิตของตนนี่แหละ
จึงเป็นผลให้ได้ความสงบ
ถ้ารู้เมื่อไรแล้ว สงบเมื่อนั้น
มีความสุขความสบาย
ครั้นไม่รู้แล้ว
มันส่งไปวุ่นวายในสิ่งต่างๆ
ให้เป็นทุกข์เดือดร้อน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๖๓

[middle spirit]

อย่าไปมัวเมาของเก่าอยู่เลย
ท่านสอนตรงจิตสงบ
อยู่อันหนึ่งอันเดียวและรักษาจิตให้อยู่อันเดียวนั่น
ตรงนี้แหละสำคัญที่สุด
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๗

[middle spirit]

การที่รู้ใจตนนั้น เป็นวิชชาเกิดขึ้นแล้ว
เป็นปัญญาเกิดขึ้นมาแล้ว
จะไปหาปัญญาวิชชาที่ไหนอีก ความรู้ตัว
รู้ตนนั่น มันแสนวิเศษแล้ว
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมเล่มที่๕๗