กลอนเชิญชวนทำบุญ ของหลวงปู่คำพันธ์ โฆสปัญโญ

[เต้ อุบล]

ชีวิตคนเฮานับมื้อสั้นคืนวันนับมื้อผ่าน

บ่อยู่นานฮ้อดร้อยสิตายจ้อยระหว่างกลาง

ชีวิตเฮาคือกันกับน้ำค้างวางอยู่เทิงใบตอง

คือจังคลองน้ำไหลเคลื่อนไหวสั่มนั้น

ชีวิตเฮานับมื้อสั้นคือจังนายโคบาลต้องงัวด้วยไม้คอน

มัจจุราชกะต้อนเฮาแท้ดั่งเดียว

เชิญท่านมาคอดเขี้ยวตั้งต่อทำบุญ

เผื่อเป็นทุนหนทางระหว่างเมือเมืองฟ้า

เชิญเด้ออาวหรือป้าอาวอาอิพ่อใหญ่

เจ้าทำบุญหรือไปเจ้าทำบุญแล้วตี้

เชิญพี้ถ้าหากยัง

[เต้ อุบล]

เอาเสือแม่ใหญ่ เฮ็ดไฮ่ให้ได้แตงหน่วยหนา
เฮ็ดนาให้หมานข้าว ปีละสองสามเล้าเฮือนเจ้าให้อั่งสาง
เล้าข้าวสุกให้เพียงปลายตาล
เล้าข้าวสารให้เพียงปลายพร้าว
เล้าข้าวจ้าวให้หล่นขื่อเต็มเฮือน


ให้มีคนมาไหลหลั่งสู่เจ้า
มีคนถามซื้อข้าว เอาเงินทองมาให้จ่าย
สนุกกินสนุกขาย เงินให้ไหลหลั่งเข้า
เต็มตึ้งอยู่กระเป๋าก่อข้าเทอญ