พระสงฆ์ทรงสมณะศักดิ์ ที่ได้รับความเคารพศรัทธาจากญาติโยม ในขั้นใช้คำนำหน้านามว่า "อัญญาท่าน" หรือ "ญาท่าน" หรือ "พ่อท่าน" นั้นล้วนแต่ต้องมีวัตรปฏิบัติ เพียบพร้อมเป็นสุปฏิปัณโณ จึงจะเกิดศรัทธาแก่ญาติโยม
ขอย้อนอดีตเมื่อเป็นเด็กเคยเห็นมีครั้งหนึ่งในงานทำบุญเลี้ยงพระ มีการนิมนต์พระมาสวดมนต์ที่บ้านญาติ เมื่อสงฆ์ผู้เป็นประธานมาถึงด้วยรถยนต์เก๋งเก่าๆ มีชาวบ้านวิ่งไปเปิดประตู ภิกษุรูปนั้นยังไม่ชรามาก คงอายุประมาณ ๗๐ ชาวบ้านทั้งหนุ่มสาว เฒ่าแก่ (ยกเว้นแต่เด็กไม่รู้เดียงสา
) ต่างรีบมานั่งพนมมือคอยรับเป็นแถว พร้อมกับใช้เสื่อกกปูต่อกันทางยาวเพื่อให้ท่านเดินผ่านจนถึงหัวบันไดบ้าน พร้อมทั้งพูดทักทายกันและกัน ความคิดสมัยเด็กตอนนั้นคิดว่า "ยังกะฮ่องเต้" ต่อมาได้มีโอกาสถามผู้ใหญ่จึงทราบว่าภิกษุผู้นั้น ท่านคือ"ญาท่านหงวน บ้านหนองทันน้ำ บ่ฮู้จักบ้อ" นั่นคือคำตอบจากผู้เฒ่าผู้แก่
