กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้

ศาสนาสอนให้ได้รับความสงบ
ไม่ใช่สอนให้เดือดร้อนวุ่นวาย
เมื่อเราสงบแล้ว คนอื่นยังไม่สงบก็ปล่อยไปเสียก่อน
ถ้าทุกคนต่างพากันทำความสงบแล้ว
จะได้รับความสุขเยือกเย็นขนาดไหน ลองหลับตาคิดดูก็แล้วกัน
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

จิตไม่ประกอบด้วยกิเลส จึงเป็นบุญมหาศาลหาค่ามิได้ เกิดจากจิตภายใน
ถ้าเราทำอย่างนี้อยู่เสมอๆ ก็เป็นบุญอยู่ทุกอิริยาบถและเราก็เห็นบุญในตัวเรา
ชมเชยบุญของเรา
หรือการที่เราละความชั่วได้ เราไม่เก็บความชั่วไว้ในตัวเรา
อันนั้นก็เป็นบุญกุศลเกิดขึ้นที่จิต
เราเองก็รู้สึกชื่นชมยินดีในตัวเรา จะพากันไปหาบุญที่ไหนอีก
บุญไม่ได้อยู่นอกเหนือไปจากจิตนี้หรอก
ขอให้พากันสะสมบุญอย่างนี้ ขึ้นภายใน'จิต' ของตนทุกๆคน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

#ธรรมอาศัยโลก
ธรรมต้องอาศัยอยู่กับโลก ไม่มีโลก ธรรมก็อยู่ไม่ได้
ผู้เห็นธรรม รู้ธรรมก็คือ ผู้มารู้มาเห็นโลกตามความเป็นจริง
แล้วเบื่อหน่ายคลายจากโลกเอง
ถ้ารู้เท่า รู้เรื่อง มันเป็นธรรมทั้งหมด
ผู้ปฏิบัติจะเห็นความดีความชั่วของตนตรงนั้นแหละ
เมื่อไม่มีโลกแล้ว ธรรมก็ไม่ทราบว่าจะเอาไปตั้งไว้ตรงไหน
จะเกิดขึ้นมาได้อย่างไร
โลกอันใดธรรมก็อันนั้น
จะเป็นโลกหรือเป็นธรรม อยู่ที่ "ฝึกอบรม" ต่างหาก
การพิจารณากาย - เวทนา - จิต - ธรรม ให้เห็นเป็นสักแต่ว่านั้น ไม่ใช่ของง่าย
เพราะมันเป็นการลบสมมติบัญญัติของเดิมทั้งหมด
ที่เห็นเป็นสักแต่ว่านั้น
มันเป็นบัญญัติสมมติใหม่ซึ่งเกิดจากสติปัฏฐาน
ถ้าผู้ปฏิบัติพิจารณาได้อย่างนี้
มันก็จะละการถือตน ถือตัว ถือเขา ถือเรา ให้หมดสิ้นไปจากใจได้
นี้เป็นเบื้องต้นของสติปัฏฐาน
คำสอนของพุทธศาสนาทั้งหมด มาลงอยู่ที่ "สติ" อันเดียว
ตั้งแต่เบื้องต้นก็สอนสติ ที่สุดก็สอนสติ
อย่าให้จิตอยู่แต่ในอำนาจของกิเลส
ให้จิตอยู่แต่ในอำนาจของสติ
สติเป็นตัวระมัดระวัง
อันนั้นแหละเป็นประโยชน์ส่วนตัวโดยแท้
มีสติสมบูรณ์บริบูรณ์ เรียกว่า ถึงศาสนา
สติที่สมบูรณ์จะไม่ต้องควบคุมและรักษา
แต่มันจะมีสติพอดีกับอารมณ์ที่จะมาปรากฏขึ้นที่จิต แล้วรู้เท่าทันกัน อันเนื่องมาจากที่เราได้อบรมไว้ดีแล้ว
ไม่มีการส่งส่ายออกนอกไปจากอารมณ์ที่ปรากฏขึ้นที่จิตนั้น
รู้แล้ววางเฉย
บางทีก็ทำให้เกิดความสลดสังเวชในเรื่องนั้นๆ
เรื่องสติมันต้องเป็นอย่างนั้น คือ มันกลัวอารมณ์ต่างๆ
เมื่อมีอารมณ์อะไรเกิดขึ้นจะต้องเห็นเป็นโทษ
โดยมากมักเห็นเป็นทุกข์
เมื่ออบรมฝึกฝนอยู่อย่างนั้นนานๆ เข้า สติจึงจะพอดี
ไม่แข็งจนเกินไป แล้วก็ไม่หย่อนยานจนส่งออกไปข้างนอก
สติ สมาธิ ปัญญา สมดุลกันโดยอัตโนมัติเมื่อไรแล้ว
ปัญญาวิปัสสนาจึงจะเกิดขึ้น
คือไม่ว่าจะเห็นหรือรู้อะไรโดยทางอายตนะทั้งหกแล้ว พระไตรลักษณ์จะเกิดขึ้นครบพร้อมทั้งสาม..."
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

จงพากันพยายามทำความดี ละชั่ว
รักษาความดีให้ถาวรต่อไป
ชีวิตของเราให้มีค่ามีประโยชน์
จึงจะได้ชื่อว่า เรารักษาตนเอง
รักตนเองและเป็นการเชิดชู
พระพุทธศาสนาให้ถาวร
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๖๙

ถ้าผู้ใดเห็นผิด รู้จักผิด แล้วละผิด ละชั่วเสียได้
ผู้นั้นถึงซึ่งพระธรรมแท้ นี่คือ
การสร้างพระในพุทธศาสนาที่แท้จริง
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมเล่มที่๗

[ทุกคนเกิดขึ้นมามีผิดทั้งนั้นแหละ ถ้าเราไม่พยายามที่จะละความผิดและไม่พยามยามระวังไม่ให้ความผิดมันเกิดขึ้นอีกแล้ว เป็นคนดีไม่ได้หรอก จะไม่มีคนดีในโลกนี้เลยหลวงปู่เทสก์ เทสรํสี]

ทุกคนเกิดขึ้นมามีผิดทั้งนั้นแหละ
ถ้าเราไม่พยายามที่จะละความผิด
และไม่พยามยามระวังไม่ให้ความผิดมันเกิดขึ้นอีกแล้ว
เป็นคนดีไม่ได้หรอก จะไม่มีคนดีในโลกนี้เลย
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[ทำบุญภายในด้วยกุศลจิต-----------------------------หาอุบายทำบุญ ด้วยบุญที่เกิดจากกุศลจิตเป็นการทำบุญภายใน ไม่ใช่การการทำบุญภายนอกด้วยวัตถุสิ่งของแต่เราทำบุญโดยการสร้างกุศลจิตสร้างจิตที่ผ่องใสมีคุณงามความดีเป็นจิตไม่ตระหนี่เหนียวแน่นจิตไม่เกิดโทสะ มานะทิฐิจิตไม่ประกอบด้วยกิเลส จึงเป็นบุญมหาศาลหาค่ามิได้ เกิดจากจิตภายในถ้าเราทำอย่างนี้อยู่เสมอๆ ก็เป็นบุญอยู่ทุกอิริยาบถและเราก็เห็นบุญในตัวเราชมเชยบุญของเราหรือการที่เราละความชั่วได้ เราไม่เก็บความชั่วไว้ในตัวเราอันนั้นก็เป็นบุญกุศลเกิดขึ้นที่จิตเราเองก็รู้สึกชื่นชมยินดีในตัวเรา จะพากันไปหาบุญที่ไหนอีก บุญไม่ได้อยู่นอกเหนือไปจากจิตนี้หรอก ขอให้พากันสะสมบุญอย่างนี้ ขึ้นภายใน'จิต' ของตนทุกๆคนหลวงปู่เทสก์ เทสรํสี]

ทำบุญภายในด้วยกุศลจิต
-----------------------------
หาอุบายทำบุญ ด้วยบุญที่เกิดจากกุศลจิต
เป็นการทำบุญภายใน ไม่ใช่การการทำบุญภายนอกด้วยวัตถุสิ่งของ
แต่เราทำบุญโดยการสร้างกุศลจิตสร้างจิตที่ผ่องใสมีคุณงามความดี
เป็นจิตไม่ตระหนี่เหนียวแน่น
จิตไม่เกิดโทสะ มานะทิฐิ
จิตไม่ประกอบด้วยกิเลส จึงเป็นบุญมหาศาลหาค่ามิได้ เกิดจากจิตภายใน
ถ้าเราทำอย่างนี้อยู่เสมอๆ ก็เป็นบุญอยู่ทุกอิริยาบถและเราก็เห็นบุญในตัวเรา
ชมเชยบุญของเรา
หรือการที่เราละความชั่วได้ เราไม่เก็บความชั่วไว้ในตัวเรา
อันนั้นก็เป็นบุญกุศลเกิดขึ้นที่จิต
เราเองก็รู้สึกชื่นชมยินดีในตัวเรา จะพากันไปหาบุญที่ไหนอีก บุญไม่
ได้อยู่นอกเหนือไปจากจิตนี้หรอก ขอให้พากันสะสมบุญอย่างนี้ ขึ้น
ภายใน'จิต' ของตนทุกๆคน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[เรามีกายวาจาให้อยู่ในขอบเขตของศีล มีใจให้อยู่ในขอบเขตของสมาธิ เรียกว่า มีกาย มีใจที่รักษาได้]

เรามีกายวาจาให้อยู่ในขอบเขตของศีล
มีใจให้อยู่ในขอบเขตของสมาธิ เรียกว่า
มีกาย มีใจที่รักษาได้
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่ ๓๙

กิเลสที่มันติดอยู่กับวัตถุก็ดี
หรือมันข้องเกี่ยวอยู่ที่ ใจ ก็ดี
ให้พากันรู้จักจาคะ รู้จักสละ
สละแล้วจึงค่อยเบา
ไม่สละจาคะแล้วมันหนักเป็นทุกข์
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๗๕

จิตอันใดที่ไม่รู้จักอิ่มจักพอ
จิตอันที่มันหมุนเวียนไปๆมาๆ
มันลอยอยู่ตามอารมณ์
นั่นเรียกว่า โลก
จิตเป็น ธรรม แล้วมันหยุด
มันสงบ มันเย็นไม่ร้อน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๐