เหรียญทำจากทองแดงรมดำเมื่อ พศ. 2510 ครับ เป็นรุ่นที่ 6 ก็ถือว่าเก่าพอสมควร (ผมและอีกหลายๆ คนที่อ่านขณะนี้ยังไม่เกิดเลย เก่าไม่เก่าคิดดูเหอะ) รายละเอียดตรงกันกับตัวอย่างภาพด้านล่างนี้



รายละเอียดของหลวงปู่ฝั้นท่าน จขกท. และชาวสกลนคร เป็นที่รู้กันอยู่แล้วครับ เป็นที่นิยมหาเช่าบูชากันหรือไม่ อันนี้ผมไม่ทราบครับ มีไว้ติดตัวดีหรือไม่ อยากให้อ่านข่าวใน นสพ. ฉบับหนึ่ง และเรื่องราวอื่นๆ ประกอบครับ
------------------------------------------

ไทยรัฐ ฉบับเช้าวันจันทร์ 10 ส.ค.52
ดาบตำรวจท่านหนึ่ง ขับรถอยู่บนถนนบ้านนา นครนายก
เกิดเหตุปาดหน้ากับอีกคัน ซึ่งชักปืนยิงใส่รถนายดาบ ห้านัด
กระจกแตก และถูกกลางหลังหนึ่งนัด ..ไม่เข้า ท่านเชื่อมั่นว่า
เหรียญหลวงปู่ฝั้นที่ห้อยคออยู่ ช่วยคุ้มครอง

และ ย้อนเวลากลับไป ปีพุทธศักราช 2519
สงครามในประเทศลาวยังร้อนระอุ ร้อยโททหารท่านหนึ่ง
นำกำลังหนึ่งหมวดลาดตระเวณ และพักกินข้าวกัน ในเขตุสีแดง
พลันเสียงหวีดแว้ดดด..ลูกอาร์พีจี พุ่งแหวกอากาศเสียบลงข้างหม้อ
ควันพวยออกท้ายหัวปลีมรณะเป็นสาย และมอดลง..
ท่ามกลางความตะลึงลานของทหารทั้งหมวด

ตั้งสติได้ตรวจสอบ ในหมวดมีเพียงบนคอร้อยโทท่านนั้น
คล้องเชือกร่มร้อยเหรียญหลวงปู่ฝั่น อาจาโร เพียงเหรียญเดียว

จากนั้นคำล่ำลือความศักดิ์สิทธิ์ ทหารรับจ้างทั้งหลาย
ยกกำลังมายังวัดป่าอุดมสมพร จังหวัดสกลนครเพื่อขอวัตถุมงคลนี้
หลวงปู่กล่าวว่า เหรียญนี้อาตมาไม่มีแล้ว ไปเอาที่นายศิริสุข เขาอยู่กรุงเทพ

วันต่อมา สี่แยกคอกวัว ราชดำเนิน บริษัท วิทยาศรม จำกัด
คราคร่ำไปด้วยทหารหลายสิบนาย ตบเท้าเข้ามาขอเหรียญหลวงปู่
ซึ่งก็ได้รับเป็นกำลังใจไปถ้วนหน้า เหรียญรุ่นนี้ ท่านปรกปลุกเสกทั้งพรรษา

ท่านที่มีไว้ครองอยู่ ขอให้เป็นศิริมงคล ดลบันดาลแคล้วคลาด
ด้วยความศักดิ์สิทธิ์ของพระอริยะสงฆ์ เทอญ.

^
^
^
^
 
ด้วยความเคารพ เอาอะไรมาเป็นเกณฑ์วัดครับ ว่าเหรียญดีหรือไม่ดี ช่วยขยายความหน่อยได้มั้ยครับ เป็นความรู้ของสมาชิกที่เข้ามาอ่านกัน ตอบสั้นๆ ว่า "ไม่ดีครับ" อ่านแล้วงงครับ ไม่รู้ว่าท่านต้องการสื่ออะไร ไม่ได้บอกด้วยว่าเหรียญไม่ดีเพราะอะไร??

ส่วนตัวแล้วผมว่าหลวงพ่อที่ทุกคนเคารพบูชา มีคุณค่าทางด้านจิตใจทั้งนั้น จะเก่าจะใหม่ เป็นที่นิยมหรือไม่นิยมเช่าบูชากันก็ค่อยว่ากันไป ไปตอบเค้าว่า "ไม่ดี" เอาดื้อๆ ไม่มีทีมาที่ไป เจ้าของเหรียญคงเสียใจแย่ครับ ไม่ได้มีเจตนาต่อต้านความเห็นของท่านอินทรีผยองเลยนะ แต่คำตอบของท่านไม่ได้จรรโลงปัญญาหรือก่อให้เกิดกำลังใจที่จะชักนำเพื่อนสมาชิกศึกษาหาความรู้เลยครับ ผิดถูกยังไงช่วยชี้แนะด้วยครับ  

ขอคำแนะนำเพิ่มเติมครับ

ในการส่งพระประกวด จำเป็นหรือไม่ที่ต้องตะไบองค์พระออกจากกรอบพลาสติกอีก เพราะตอนเลี่ยมทองช่างทำกรอบพระอัดพลาสติกครอบไว้ก่อนครอบด้วยกรอบทองอีกที เพราะถ้าต้องตะไบออกอีกผมว่ามันยุ่งยากไปครับ หรือว่าส่งประกวดทั้งกรอบทองเลย ตอนเค้าเอาพระจากเราไปเราต้องทำอย่างไรบ้างครับ มีเอกสารจากกรรมการผู้จัดประกวดให้เราเก็บไว้บ้างหรือไม่

ช่วยบอกรายละเอียดด้วยครับ ผมไม่มีประสบการณ์เรื่องนี้จริงๆ ขอบคุณครับ  
 

 
ขอบคุณทุกความเห็นครับ รู้สึกคุ้มค่ากับการได้ตามหาความจริงขององค์พระที่ได้รับมาครับ ถึงจะไม่ได้ซื้อหาได้บูชามาด้วยเงิน เป็นการให้เปล่ามา รู้สึกว่าผู้ให้ได้ให้สิ่งมีค่ามาครับ นับตั้งแต่เอาไปให้ช่างทำกรอบพระตะไบพลาสติกออก เอาองค์พระออกมาถ่ายรูป ตอนนี้ใส่เลี่ยมทองไว้แล้วครับ (แอบอุ่นใจในประวัติศาสตร์ของคุณลุงที่ให้มาครับ ซึ่งตอนนั้นมีบ้านเก่าแก่ใกล้กับวัดระฆัง)

สมเด็จวัดระฆังของยายขำผมพอได้ยินมาบ้างครับ เรื่องราวน่าสนใจทีเดียว ได้ยินมาประมาณว่า ช่วงนั้นเกิดโรคห่าระบาด (อหิวาตกโรค) มีผู้คนล้มตายจำนวนมากด้วยโรคนี้ ต่อมามีผู้อ้างว่าหลวงพ่อโตมาเข้าฝั้นแล้วให้นำพระสมเด็จวัดระฆังบดผสมน้ำแล้วดื่มจึงจะหายป่วย จึงเดินทางไปวัดระฆังและทำตามความฝันและหายจากโรคร้ายจริงๆ ข่าวได้แพร่กระจายไปทั่วสารทิศ ผู้คนจำนวนมากพากันมาขอพระสมเด็จฯ จากจำนวนที่มีอยู่มากมายจึงร่อยหรอไปเรื่อยๆ จนหมดไปในที่สุด ยายขำซึ่งเป็นแม่ครัวของในวังหน้า (ข้อมูลผิดถูกยังไงขออภัยนะครับ) ซึ่งสนิทสนมกับพระในวัดระฆัง เห็นสบโอกาสจึงพิมพ์พระด้วยแม่พิมพ์พระสมเด็จของวัดระฆัง และใช้มวลสารซึ่งทำไว้แล้วก่อนหน้านี้เมื่อตอนทำพระสมเด็จ พิมพ์แล้วไม่ทราบว่าได้ปลุกเสกหรือไม่ บ้างก็ว่าปลุกเสกด้วยเกจิ ซึ่งต่อมาพระสมเด็จของยายขำให้คุณทางมหาอุต

พระสมเด็จของยายขำสร้างออกมาเพื่อขายให้กับประชาชนที่หลั่งไหลมาที่วัดระฆังในขณะนั้น ต่อมาเมื่อยายขำเสียชีวิต ลูกหลานได้นำพระใส่กรุบรรจุพร้อมกับอัฐฐิ โดยสร้างเจดีย์ที่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ต่อมาเมื่อฐานเจดีย์ผุกร่อน จึงมีผู้พบกรุนี้และนำพระข้างในกรุออกมาแจกจ่าย เรื่องของยายขำผมรู้มาประมาณนี้ครับ ผิดถูกอย่างไรช่วยชี้แนะด้วยครับผม

ถ้าหากเราจะวิเคราะห์จากเนื้อมวลสาร ก็สารชนิดเดียวกัน พิมพ์ก็พิมพ์เดียวกัน แต่ปลุกเสกต่างเวลากัน หรือไม่ก็พระสมเด็จฯ ของยายขำไม่ได้ปลุกเสกเลย แบบนี้ส่องไปก็แยกแยะไม่ออกแน่นอน ส่วนตัวแล้วคงต้องอาศัยความศรัทธาเข้าช่วยแล้วล่ะครับ
 

ใจชื้นมานิดหนึ่งครับ ที่ได้รับ email ตอบกลับจากคุณเจ้าของ web blog ที่ชื่อว่า
 
http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=shimbashi&group=1

ซึ่งรวบรวมเนื้อหาเกี่ยวกับพระสมเด็จฯ โดยเฉพาะ ได้กรุณาพิจารณาภาพให้และให้คำตอบมาดังนี้ครับ (ขออนุญาตลงข้อความตอบกลับครับ)


wicca-wicca blogprasomdej <blogprasomdej@hotmail.com>
สวัสดีค่ะ
 
 
องค์เลี่ยมทอง  - เป็นพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ แม่พิมพ์เล็ก เนื้อแก่ข้าวสุก แกร่ง มีเม็ดผงพุทธคุณสีขาวมาก เป็นพระแท้ เก่าถึงยุค (แต่พิมพ์ไม่สวย)
ส่วนอีกองค์ที่เลี่ยมพลาสติก - เป็นพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ อกวี เนื้อแก่ปูน แกร่ง เป็นพระแท้ เนื้อเก่าถึงยุค (แต่พิมพ์ไม่สวย)
 
ขอให้เก็บรักษาไว้กับตัวดีๆ นะคะ

=======================================================
อย่างไรก็ดี ผมก็ยังสงสัยอยู่ครับ อยากฟังความเห็นจากผู้รู้ท่านอื่นประกอบด้วยครับ ขอบคุณครับ  

ภาพที่ 13

ภาพที่ 10


ภาพที่ 11


ภาพที่ 12

ภาพที่ 9

ภาพที่ 8 ** ภาพนี้ออกแนวยาวตามขวาง เลื่อนสไลด์บาร์ด้านล่างภาพเพื่อดูด้านที่จอไม่แสดงผลนะครับ

ภาพที่ 7

ภาพที่ 4


ภาพที่ 5


ภาพที่ 6

ต้องขออภัยครับที่กลับมาล่าช้า งานเยอะครับผม รอจนถึงวันนี้เป็นวันหยุด ได้มีโอกาสบรรจงถ่ายรูปอีกครั้งครับ คราวนี้ไม่ใช้แสงแฟรชช่วยครับ อาศัยแสงจากธรรมชาติล้วนๆ ได้ภาพออกมาเป็นแบบนี้แหล่ะครับ 

ภาพแรก


ภาพที่ 2


ภาพที่ 3

โอเคครับ เย็นนี้หลังเลิกงานแล้วจะถ่ายใหม่ครับผม 

จากกระทู้ที่ผ่านมา ผมพยายามศึกษาหารายละเอียดของพระสมเด็จฯ ที่มีอยู่ แม่ผมสังเกตุเห็นผมนั่งขลุกทั้งวันกับหน้าจอคอมพิวเตอร์ เพื่อค้นข้อมูลเกี่ยวกับพระ ท่านก็เดินมาใกล้ขอดูว่าทำอะไรอยู่ และก็เล่าให้ข้อมูลเพิ่มเติมว่า คุณลุงซึ่งตอนนั้นเป็นนายพลฯ ทหารเกษียณอายุราชการแล้ว เคยเล่าให้ฟังว่าท่านเองก็ได้พระสมเด็จฯ สืบทอดมาจากคนแก่คนเฒ่าในครอบครัว ก่อนที่ท่านจะเสียชีวิตในวันนั้น ท่านได้ให้พระกับแม่อีกองค์ แต่แม่เก็บไว้ไม่บอกใคร พระองค์องค์ที่ว่านี้เลี่ยมทองไว้แล้ว สรุปแล้วว่าตอนนี้มีอยู่สององค์ ตามภาพที่ผมลงไว้ในกระทู้นี้ครับ ภาพถ่ายหน้าหลัง และภาพที่สาม เมื่อถ่ายคู่กับพระองค์ที่ผมมีอยู่ เพื่อเปรียบเทียบกันครับ ขอบคุณทุกท่านที่ช่วยให้ความเห็นครับ

ภาพที่ 5 สุดท้ายครับ