กระทู้ล่าสุดของ: pairat

หลวงปู่สุภัทธ์ ปุญญาคโม ท่านเป็นพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบอีกรูปหนึ่ง ท่านเคร่งครัดพระธรรมวินัยมาก ท่านได้ศึกษาธรรมและวิชาการต่างๆ ตามแนวทาง การสั่งสมบารมีธรรม เมตตาธรรม นับเป็นพระสุปฏิปันโน อีกรูปหนึ่ง ที่มีปฏิปทาอันน่าเลื่อมใสเป็นอย่างยิ่ง ท่านมีเมตตาจิตอย่างสูงต่อลูกศิษย์และญาติโยมทุกคนที่มากราบไหว้ท่านเสมอ จนเป็นที่ศรัทธาของญาติโยม หลวงปู่สุภัทธ์ ปุญญาคโมท่านเป็นพระนักปฏิบัติเจริญภาวนาวิปัสสนากรรมฐาน และเดินจงกลมทำสมาธิอยู่เป็นประจำทั้งกลางวันและกลางคืน ปฏิบัติธรรมด้วยความเคร่งครัดมากยิ่งช่วงเข้าพรรษา หลวงปู่ท่านจะเร่งทำความเพียรมาก ท่านไม่ฉันอาหารเลยเป็นเวลานานถึง 30 วัน ท่านจะฉันเพียงน้ำเปล่าและน้ำสกัดจากผลไม้จำนวนหนึ่งขวดเล็กเท่านั้นต่อหนึ่งวัน ตามทางปฏิบัติธรรมครูบาอาจารย์ ช่วงที่เข้าพรรษาหลวงปู่สุภัทธ์ ท่านจะปฏิบัติธรรมบำเพ็ญเพียรอย่างอุกฤษ อย่างนี้อยู่เสมอ หลวงปู่ท่านเป็นพระเถระที่มีชีวิตเรียบง่าย สมถะ ไม่ทะเยอทะยาน ไม่ถือตัว หลวงปู่สุภัทธ์ ปุญญาคโม ท่านเป็นพระที่มีบารมีธรรมสูง เมตตาธรรมสูง พูดจาไพเราะ ยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่ตลอดเวลา อารมณ์ดี มักน้อย เคร่งครัดในสิกขาวินัย ยินดีในสิ่งที่ได้ ใช้ในสิ่งที่มี ยินดีและพอใจ ชอบช่วยเหลือสงเคราะห์ผู้อื่น ด้วยเมตตาธรรมและคุณลักษณะอื่นๆ อันเป็นส่วนสังคหะธรรมปฏิบัติเป็นกันเองกับทุกคน จึงเป็นที่รู้จักและเคารพสักการะศรัทธาของญาติโยมโดยทั่วไป ซึ่งท่านสละประโยชน์ สละสุขส่วนตัว เพื่อประโยชน์ของส่วนรวมมาโดยตลอด ไม่ยินดียินร้ายในลาภ ยศ สรรเสริญ นับเป็นพระภิกษุสงฆ์ที่หาได้ยาก เพราะด้วยการปฏิบัติ วิปัสสนากรรมฐาน จึงได้รับผลที่แน่นอนนั่นเอง ท่านเป็นพระที่สมถะสงบเสงี่ยมเจียมตัวอยู่โดยตลอด ใครมีความเดือดเนื้อร้อนใจ มีอุปสรรคปัญหาในชีวิต ถ้ามีโอกาสสนทนากับท่านแล้ว จะเกิดความสบายใจ บันดาลผลให้เกิดความสุขใจอย่างคาดไม่ถึง หลวงปู่ท่านจะให้ความอนุเคราะห์แก่ผู้ตกทุกข์ได้ยาก และมีความเดือดร้อนโดยถ้วนหน้า ไม่เลือกชั้นวรรณะ ใครไปขอความช่วยเหลืออะไร หากท่านมีหรือช่วยเหลือได้ ท่านก็จะช่วยเหลือเสมอทุกคน ไม่เคยแสดงถึงความเหนื่อยและเบื่อหน่าย หรือรำคาญให้ผู้ไปหาได้พบเห็น จะมีแต่รอยยิ้มด้วยความเมตตาปราณีตลอดเวลา
หลวงปู่สุภัทธ์ ปุญญาคโม ท่านเป็นชาวจังหวัดร้อยเอ็ด มีชาติกำเนิดในตระกูล มารุวรรณ์ หลวงปู่สุภัทธ์ ปุญญาคโม ท่านมีนามเดิมว่า สุภัทธ์ นามสกุล มารุวรรณ์ ท่านเกิดวันพฤหัสบดีที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2471 ที่บ้านเลขที่ 18 หมู่ที่ 3 บ้านกุดน้ำใส ต.กุดน้ำใส
อ.จตุรภักษ์พิมาน จ.ร้อยเอ็ด โยมบิดาชื่อว่า นายมา มารุวรรณ์ โยมมารดาชื่อว่า นางลุน มารุวรรณ์ โยมบิดาโยมมารดาของหลวงปู่ มีอาชีพทำนาและปลูกพืชไร่ หลวงปู่สุภัทธ์ ท่านเป็นบุตรคนที่ 3 ในจำนวนพี่น้องทั้งหมด 8 คน เป็นชาย 3 คน และหญิง 5 คน
   หลวงปู่สุภัทธ์ ท่านได้ให้ความเมตตาเล่าให้ฟังว่า ในวัยเด็กนั้น หลวงปู่มักจำติดตามโยมมารดาไปที่ต่างๆ อยู่เสมอ จากการที่ติดตามโยมมารดานี้เอง ทำให้หลวงปู่ได้นิสัยใฝ่ธรรมมาตั้งแต่เด็กๆ กล่าวคือโยมมารดาของท่าน ชอบทำบุญ และไปวัดอยู่จำศีล ภาวนาเสมอๆ โดยเฉพาะวันโกน วันพระ ๘ ค่ำ ๑๔ ค่ำ ๑๕ ค่ำ เด็กชายสุภัทธ์ มารุวรรณ จึงมีโอกาสไปวัดและคุ้นเคยกับวัด คุ้นเคยกับพระสงฆ์องค์เจ้ามาตั้งแต่วัยเยาว์ ท่านมีความศรัทธาต่อการบวชได้รับการโน้มน้าวจิตใจ คิดอยากจะบวชเรียนอย่างพระเณรในวัด ตามที่ท่านได้พบเห็นมา โดยปกติในชีวิตชาวชนบททั่วไป ประชาชนจะมีความสามัคคีพร้อมเพรียงกัน ในเรื่องวัดวา เรื่องพระศาสนาเป็นอย่างยิ่ง ในวันพระชาวบ้านจะช่วยกัน ปัดกวาดเช็ดถูทำความสะอาดบริเวณวัด ศาลาการเปรียญ หอฉัน ตลอดจนห้องพระ และอุโบสถร่วมกัน นับเป็นความร่วมมือร่วมใจที่ดีงามอย่างยิ่ง เมื่อถึงวันพระชาวบ้านจะนำอาหารคาวหวานใส่เป็นสำรับหรือ ปิ่นโต นำมาทำบุญที่วัดกัน ส่วนวันธรรมดาก็จะพากันใส่บาตรพระเป็นประจำทุกเช้า ซึ่งพระสงฆ์จะเดินเรียงแถวมารับบิณฑบาตในหมู่บ้านและชาวบ้านจะพร้อมเพรียงกันออกมาใส่บาตรเป็นภาพที่ประทับใจอย่างยิ่ง ในวันพระ หลังจากพระฉันเสร็จแล้ว ญาติโยมรับอนุโมทนา แล้วถือศีลอุโบสถ ตามความสมัครใจแล้ว ก็อยู่ปฏิบัติภาวนาไปตลอดคืน จนถึงรุ่งเช้าของวันใหม่ ส่วนชาวบ้านอีกส่วนหนึ่งที่ไม่ได้รับศีลอุโบสถก็จะร่วมใจกันถากถางหญ้าป่าพงบริเวณวัด ปัดกวาดบริเวณวัดจนสะอาด บางคนก็เข้าไปขัดทำความสะอาดห้องน้ำ มองดูเจริญตา เจริญใจ เสร็จแล้วก็พากันกลับบ้าน เพื่อประกอบภารกิจของตนต่อไปหลวงปู่สุภัทธ์ ปุญญาคโม ท่านคุ้นภาพที่ดีงามเหล่านี้ ตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็กชายสุภัทธ์ มารุวรรณ์ ตัวเล็กๆ ภาพแห่งการเป็นพระที่ดี ฝังจิตใจของท่านมาตั้งแต่สมัยนั้นในช่วงเยาว์วัย ที่หลวงปู่ใช้ชีวิตร่วมกับบิดา มารดาท่านก็ได้ช่วยเหลือกิจการต่างๆ ภายในบ้านเช่น ทำนา ทำสวน และช่วยงานในบ้านเยี่ยงเด็กผู้ชายในชนบททั่วไป ภายในจิตใจของหลวงปู่ ท่านใฝ่ฝันที่จะบวชเป็นเณร เป็นพระอยู่ตลอดเวลา ด้วยเพราะถูกอัธยาศัยและเห็นการปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ของพระสงฆ์ในวัดที่หมู่บ้านท่าน จึงขออนุญาตบิดามารดาไปบวช หลังจากหลวงปู่ได้เรียนจบการศึกษาชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ซึ่งเป็นการเรียนที่สูงสุดแล้วในสมัยนั้น หลังจากหลวงปู่ได้บวชเณรที่วัดในหมู่บ้านแล้วนั้น หลวงปู่ท่านก็จะได้ศึกษาธรรม และแล้ววันหนึ่ง หลวงปู่ท่านก็ได้พบ และได้เห็นการปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบของพระกรรมฐาน สายพระป่า ที่มีหลวงปู่เสาร์ กันตสีโร พระอาจารย์ใหญ่แห่งสายพระป่า ที่ท่านได้พาพระเณรธุดงค์ผ่านมา และเณรน้อยสุภัทธ์ ได้เกิดความเลื่อมใสศรัทธา ต่อท่านหลวงปู่เสาร์ จึงขออนุญาตบิดามารดา ขอติดตามหลวงปู่เสาร์ กันตสีโร เพื่อไปศึกษาธรรมกับพระอาจารย์ หลวงปู่เสาร์ ก็ได้พาเณรน้อยสุภัทธ์ เดินฝ่าป่าฝ่าดงไปถึงเมืองอุบลฯ เณรน้อยสุภัทธ์ก็ได้อยู่ปฏิบัติธรรมและคอยอุปถาก พระอาจารย์เป็นเวลา 3 เดือน แต่ด้วยอายุยังน้อย และความห่วงหาอาทรของแม่ ที่ลูกชายต้องจากอกแม่ไปไกลๆ และเมื่อสมัยก่อนนั้น แม่ได้ข่าวว่า มีพระเณรที่ไปธุดงค์นั้น เสียชีวิต ก็นึกว่าลูกชายและด้วยความเป็นห่วงลูกชายจึงได้ติดตามไปหาที่เมืองอุบลฯ และไปขอร้องให้เณรน้อยสุภัทธ์ กลับบ้านเกิดเมืองนอน เณรน้อยสุภัทธ์ก็ได้บอกกับโยมแม่ว่า จะขอปฏิบัติกับพระอาจารย์อยู่ที่นี่ แต่แม่ก็ได้อ้อนวอนขอร้อง ให้เณรน้อยกลับไปปฏิบัติใกล้บ้าน เณรน้อยสุภัทธ์ก็เลยจำใจ จึงได้ไปกราบลาพระอาจารย์เสาร์ กลับมาปฏิบัติธรรมอยู่ใกล้บ้าน และได้ไปศึกษาธรรมกับหลวงลุง หลวงลุงของท่านก็คือ หลวงปู่มหาทองมา แห่งเมืองร้อยเอ็ด และได้ติดตามหลวงลุง ไปในสถานที่ต่างๆ หลวงลุงของท่านก็จะคอยสอนการปฏิบัติธรรม ให้เณรน้อยสุภัทธ์อยู่เสมอ ในการปฏิบัติธรรมสอนมูลกัจจารย์ให้ท่าน ซึ่งสมัยก่อนนั้น พระเณรจะนิยมเรียนกันมาก เพราะถือว่า ของสำคัญ เรียกว่าธรรมะชั้นสูง ถ้าใครเรียนสำเร็จจะมีความรู้ แตกฉานมาก เพราะเป็นการเรียนภาษาบาลีล้วนๆ หลังจากนั้น เณรน้อยสุภัทธ์ก็ได้เข้ามาศึกษาเรียนปริยัติธรรมที่เมืองบางกอก มาพำนักอยู่ที่วัดจักรวรรดิ์และได้ไปเรียนนักธรรมโท นักธรรมเอกจนจบ ที่วัดระฆังโฆษิตตาราม และเรียนวิปัสสนากรรมฐานที่วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ ราชวรมหาวิหาร กับสมเด็จพุฒาจารย์อาจ อาสโภ เป็นเวลา 1 ปี 6 เดือน หลังจากนั้นหลวงปู่สุภัทธ์ ปุญญาคโม ก็มุ่งแสวงหาความสงบ โดยการออกเดินธุดงค์ จากเมืองบางกอกผ่านป่าเขาลำเนาไพรเพียงองค์เดียว และแวะมากราบไหว้นมัสการพระพุทธบาทที่สระบุรี และไปปฏิบัติธรรม ตามถ้ำ ตามเขา ในพื้นที่ทั้งจังหวัดสระบุรี จังหวัดลพบุรี และจังหวัดเพชรบูรณ์ แล้วเดินธุดงค์ต่อไปผ่านเทือกเขาเมืองเพชรบูรณ์หล่มสัก เข้าเขตจังหวัดเลย สถานที่นี้แหละที่ท่านได้พบกับหลวงปู่ชอบ ฐานสโมและได้เข้าไปกราบขอเป็นศิษย์หลวงปู่ชอบ ฐานสโม และติดตามหลวงปู่ชอบไปปฏิบัติตามสถานที่ต่างๆ ในขณะนั้นหลวงปู่สุภัทธ์ท่านเป็นพระหนุ่มกว่าเพื่อน ที่ออกเดินธุดงค์ติดตามหลวงปู่ชอบ เพราะมีพรรษาน้อยกว่าเพื่อน มีพรรษาเพียง 6 พรรษา 7 พรรษา ส่วนพระรูปอื่น มีพรรษาที่เยอะกว่าคือ 10 กว่าพรรษา ส่วนหลวงปู่ชอบ พระอาจารย์ของท่านแล้ว 20 กว่าพรรษา พระที่ติดตามธุดงค์ไปด้วยกัน ก็มีหลวงปู่รอด หลวงปู่สรรค์ หลวงปู่บุญตัน ที่ไหนป่าช้าผีดุ หรือมีสัตว์ป่าเช่นเสือ ช้างป่า หลวงปู่ชอบจะพาไปปฏิบัติธรรมกรรมฐาน หลวงปู่เล่าว่า หลวงปู่ชอบไม่กลัวเพราะสัตว์ที่เจอนั้น เทวดาท่านมาลองจิต มาทดสอบจิตใจ ว่าจะมาปฏิบัติจริงหรือไม่ และมากำชับให้ปฏิบัติภาวนา ไม่ให้จิตออกนอกลู่นอกทาง หลวงปู่สุภัทธ์ ปุญญาคโม ท่านได้อยู่ปฏิบัติธรรม และติดตามหลวงปู่ชอบอยู่ถึง 3 ปี หลังจากนั้นท่านก็ได้ไปอยู่ปฏิบัติธรรม และจำพรรษากับหลวงปู่รอด ณ วัดป่าภูหินกอง อำเภอวังสะพุง จังหวัดเลย และท่านได้ไปศึกษาปฏิบัติธรรมกับพระอาจารย์หลายรูป ไม่ว่าจะเป็นหลวงปู่พิบูลย์ วัดพระแท่น (บ้านแดง) อำเภอพิบูลย์รักษ์ จังหวัดอุดรธานี หลวงปู่ผาง จิตตคุตโต หลวงปู่มหาทองมา ร้อยเอ็ด หลวงปู่ซุ้น ติกขปญโญ วัดบ้านเสือโก้ก ตำบลเสือโก้ก อำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม หลวงพ่อโต ยโสธโร วัดบ้านกล้วย อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา หลวงพ่อฟุ้ง วัดป่าภูแฝด จังหวัดชัยภูมิ ไปธุดงค์สถานปฏิบัติธรรม อยู่วัดถ้ำบัวแดง จังหวัดชัยภูมิ ซึ่งเป็นสถานที่ ที่หลวงปู่เทพอุดร ท่านไปปฏิบัติธรรมกรรมฐาน ไปธุดงค์ปฏิบัติธรรมจำพรรษา ที่เมืองลาวกับหลวงลุงถึง 3 พรรษา ไปปฏิบัติธรรมกรรมฐานตามป่าตามเทือกเขา ตามถ้ำแทบ ภูเขาควาย ประเทศลาว ไป
ศึกษากับคณาจารย์ที่เมืองพม่า ได้ตำราวิชาความรู้ต่างๆ ของหลวงปู่คำคะนิง แห่งวัดถ้ำคูหาสวรรค์ จังหวัดอุบลฯ และอีกหลายรูปที่หลวงปู่ได้ไปปฏิบัติธรรม จำพรรษาอยู่ด้วย
หลวงปู่สุภัทธ์ ปุญญาคโม ท่านผ่านการธุดงด์มาอย่างโชกโชน ไม่ว่าจะเป็นแถบลุ่มแม่น้ำโขง ไทย ลาว พม่า เขมร ท่านได้ผ่านอุปสรรคนานัปการ โดยที่ท่านมีเพียง ?ธรรมมาวุธ? เพียงอย่างเดียว ทุกแห่งทุกหนที่ท่านธุดงด์ผ่าน ท่านจะอบรมสั่งสอนชาวบ้านให้ตั้งอยู่ในศีลในธรรม ยึดมั่นในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ หลวงปู่ท่านจะเคร่งครัดมากในการปฏิบัติธรรม ท่านจะคอยสอนให้พระเณร คอยหมั่นฝึกฝนการปฏิบัติภาวนาอยู่เสมอ และคอยสอนชาวบ้านให้รู้จักการรักษาศีล 5 ว่าถ้าใครรักษาหรือปฏิบัติไม่ได้ ท่านก็เปรียบให้ดูว่า อย่างนิ้วมือของคนเรา แต่ละข้างมี 5 นิ้ว ถ้าขาดไปนิ้วใดนิ้วหนึ่งก็ไม่ปกติ จะทำอะไรก็ไม่เป็นสุข ผู้รักษาศีลให้สะอาดหมดจดดี ต้องปฏิบัติธรรม 2 ข้อเสียก่อน คือ หิริและโอตตัปปะ เมื่อศีลเกิดขึ้นกับตัวเรา เราก็เกิดความอิ่มใจ ใจก็สงบ เมื่อใจสงบความสบายใจก็เกิดขึ้นที่ใจ และหลวงปู่ท่านจะคอยบอกคอยสอนอยู่เสมออย่าให้มีความโลภเกิดขึ้น ในสันดานของตน เพราะความโลภที่คิดอยากได้ของผู้อื่นนั้น เป็นความคิดที่ผิด จะไม่มีมิตรคบค้าสมาคมด้วย และความโลภนี้ จะนำไปสู่ความหายนะ นอกเหนือจากนี้แล้ว หลวงปู่จะสอนเรื่องพระคุณพ่อ พระคุณแม่อยู่เสมอ ก็เหมือนกับหลวงปู่ได้กล่าวไว้ว่า
   ศัตรูที่แท้จริงของคนเรา คือ โลภ โกรธ หลง
   ต้องแก้ด้วยการมี ศีล สมาธิ ปัญญา
   อยากรวย ให้พากันทำทาน
   อยากสวยให้ พากันรักษาศีล
   อยากมีปัญญาดี ให้พากัน เจริญภาวนา...

...อย่าตระนี่กับคุณพ่อคุณแม่ ผู้บังเกิดเกล้าของตนเอง พ่อแม่เป็นเนื้อนาบุญของลูกๆ ที่ลูกสามารถปลูกต้นบุญให้งอกงามได้ ....พ่อแม่เป็นอรหันต์ในบ้าน ขอให้รู้ไว้ว่า ถ้าพ่อแม่ของคุณ